Maar hier ben ik ruim laat. Nee, mijn Engelse medemens is zelfs al in overdrive geraakt. Overal hectische shoppers, zwoegend onder het gewicht van ontelbaar veel plastic tasjes en met armen die zich wanhopig wikkelen om dozen die te groot zijn voor voornoemde tasjes.
Hier begint de hele kerst frenzy op 1 november. Stipt. De lampjes gaan pas een maand later aan, maar het shoppen, oh het shoppen neemt meteen na halloween gestaag toe. Winkelstraten worden drukker, de omzet groter en de promoties miniemer. Geen korting geven als de vraag stijgt, zo slim zijn ze wel.
Op 1 december neemt het shopgebeuren (hihi, ik zeg gebeuren omdat het past in deze context. U mag zich echter ergeren) plots gargantueske proporties aan. Alsof men opeens beseft dat een verre oudtante nog steeds geen cadeau toegewezen werd en het nu amper 24 nachtjes slapen is tot de Big Day. Sinds eergisteren hoor ik mijn nieuwe landgenoten wanhopig roepen: "I need something for Auntie Carole! Sell me anything!"
En nu heb ik mezelf aan die groep geestesgestoorden toegevoegd. Hoewel ik nog steeds roep: "Nee! Geen kerstboom voor 6 december, anders komt de sint niet!", vind ik al die lichtjes stiekem wel sfeervol. Ik hou van de mince pies, mulled wine en roasted chestnuts. Kerstetalages zijn vrolijke dingen en zelfs de carols op de radio kan ik appreciëren. En ook aan het hysterisch shoppen doe ik nu dus mee. Ik werk mijn cadeaulijstje af, de doos voor België staat klaar, reeds halfgevuld, en mijn kaartjes schrijf ik waarschijnlijk in de loop van de week.
Ze zijn er vroeg bij, die Engelsen, maar het is wel een gezellige boel! ;)
