dinsdag 15 november 2011

15 november: even razen

Af en toe... euh, met zekere regelmaat eigenlijk... minstens 1 keer per dag to be perfectly honest, wordt er in dit huis eens flink gegodverd. Kan uiteraard niemand anders zijn dan ondergetekende. Godveren kan ik als de beste. Vloeken in het Nederlands is een zeer primitief instinct, denk ik. Op auto's bijvoorbeeld. Je wekt bijlange niet dezelfde hoeveelheid terugbotsende verkeersagressie op met een luideVlaamse oerkreet als met een f-woord. Fijn. Veiliger ook. En het lucht flink op. Klotecamionnet die uitwijkt. Stomme mini op MIJN fietspad. Straat is niet breed genoeg ofwa? U kunt het zich vast wel voorstellen.

Vandaag werd er extra veel gegodverd. Middenin een conversatie met Lee. Omdat ik zo gefrustreerd was dat ik de woorden in het Engels gewoon niet meer vond. Nee, om preciezer te zijn, het volstond niet. Geen fucking zal ooit kunnen uitdrukken hoe kolèrig ik soms ben.

Laat ik u vooral de bron van al deze woede niet onthouden want zodadelijk denkt u nog dat het een flinke relationele aanvaring was. En dat was het niet. Nee, net als je denkt dat je het nu wel zo ongeveer doorhebt, dat je weet waarop en waaraan, dat je de paperassen mooi ingepland hebt, net dan, loop je met je kop tegen een muur. Een muur aan administratie en onnodig gedoe.

Eindelijk dacht ik er eens aan te beginnen. Het rijbewijs. Het werd tijd, hoor ik de mama en papa opgelucht zuchten. Dus ik bekijk mijn foldertje om een tijdelijk rijbewijs aan te vragen. Identiteitsbewijs, heb ik. Foto's, kan ik wel laten maken. Orgaandonatie, sure.

Vervolgens werp ik een blik op het formulier. Ze willen -zit u al? Ik raad het aan namelijk- dat ik mijn identiteitskaart OPSTUUR. Met de post. En dan een week of zes later krijg ik het terug. Misschien, want het is de post. WATTE? Sorry hoor, maar dat klinkt echt niet veilig. Mijn enige identiteitsbewijs moet ik toevertrouwen aan Royal Mail? En daarna aan een hoop ambtenaren (no offence, lieve mama) die dat dan terugsturen met diezelfde post. Oh en als je je ID-kaart aangetekend terug wil krijgen, moet je er wel zelf even de gefrankeerde envelop bijstoppen hoor.

WOEST was ik. Want dat begrijp ik echt niet. Ik zou het prima vinden als ik mijn pasje op het postkantoor (want die handelen je aanvraag af) moest laten kopiëren en zij de kopie zouden versturen maar mijn origineel krijgen ze NIET. Nah.

En nu? Tja, dat weet ik ook niet. Ik moet er nog eens over nadenken.

Ondertussen fiets ik lekker verder. Godverdomse peugeot met de stinkende uitlaatgassen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten