27 juni: Hot town, summer in the city

En daar zit je dan, op een terrasje met een ijsje met verse aardbeien en een tropisch guavasapje en je hebt het over hoe fantastisch een zomerende stad wel niet is. Euforie als je een schaduwplekje vindt, kijken naar jongleurs in het park en kijk kijk een bv! Tiens, heeft die terug een lief?

Zomer in de stad is zinderend, energiek en altijd weer wat anders. Met evenementen alom. Straattheater, festivals, feestmarkten... Met een heerlijke overvloed aan winkels waar je solden kan scoren en de cafés die hun huisgemaakte ijsthee weer op de kaart zetten. En de tapasbar die goed te doen heeft.

En toch wordt er massaal naar de kust getrokken als het zonnetje zich laat zien. Ik bedank vriendelijk. De Vlaamse Kust (ik heb goed opgelet, Kris Peeters...) is niks voor mij. Het is me te druk. Dan heb je nog al die opeengepakte lijven met zonder kleren aan. En dan heb ik nog niet over de schandalige consumptieprijzen. Een guavasapje zou er niet inzitten. Nee merci dus. Ik kan het nu eenmaal niet appreciëren. Sterker nog, ik vermijd "de zee" als de pest in de zomer.

Als het weer wat mooier is, trek ik de stadskernen in. Het maakt me niet zozeer uit welke. Zomer is overal schitterend.

Van de hak op de tak: in Engeland is geen zomer. Nou ja, heel soms wel. Maar meestal is het gewoon grijs. Winter, zomer, het scheelt een graad of 10. Maar daarmee is het dan ook gezegd.

Market Harborough is geen stad. Een groot uitgevallen dorp misschien. Een park hebben ze. Ijsjes ook. Guavasap koop je er gewoon in de supermarkt. Maar terrasjes, die zijn wat zeldzamer.

Maar dat geeft niet. Als er geen "summer in the city" is, dan kom ik toch gewoon op vakantie naar exotisch België?

20 juni: busgesprekken

Ha, werken in de rand van Brussel als taalliefhebber, het is een aanrader. Zo zijn de gesprekken onder pubers die ik 's ochtends op de bus naar het werk opvang ware pareltjes.

"Wojooooooh!"
"Wie spreekt gij? Ik heb même pas naar u gekeken!"
"Wa loopt gij weg? Ik heb gezegd we zien ons hier et puis gij zijt weg."
"Hazee! Hebt gij uw devoir van Duits bij?"

Er is een theorie dat taalverloedering niet bestaat, alleen taalverandering. I beg to differ. ;) Werkwoorden vervoegen is basis, dat kan je niet zomaar 1 2 3 veranderen omdat dat "beter bekt" of "niet meer zo raar klinkt". En nee, spreekwoorden zijn geen pick & mix waar je de bijzinnen samen in een zakje gooit en dan wel ziet wat eruit komt. Noemen en heten zijn niet hetzelfde. En lieve Flair, wimpers worden door mascara niet gesepareerd, maar wel gescheiden.


Ik kan me geweldig ergeren aan taalmisbruik, maar soms wordt het zo absurd dat het een geheel eigen charme krijgt. Dat gevoel heb ik regelmatig bij Brusselse jongeren. Eigenlijk moet het heerlijk zijn, een zodanig rijke taal hebben dat je woordenschat uit het Frans, Arabisch, Spaans,... gaat halen. Waar je maar het eerst aan denkt. Flexibel, snel en vooral heel erg kleurrijk.

Weet ge waddet is? Ik ga da missen, da creatief Nederlands op den bus. Nah.

17 juni: En dan moet er ineens nog vanalles gebeuren...

Ik wist het wel, het zat ergens ver weg in mijn gedeactiveerde brein veilig opgeborgen, maar pas vanmiddag bedacht ik het opeens: ik moet weer een tetanusvaccin.

En eigenlijk laat ik dat nu liever hier in België laten zetten, terwijl de ziekenkas nog mijn vriend is.  Dus moet ik een dezer dagen nog eens bij de huisarts langs. Wellicht ook bij de apotheek, om het pikuurtje in kwestie eerst af te halen.

Ik ben geen fan van doktersbezoeken en nog minder van naalden en prikken. Op zich is het allemaal niet zo erg, dat weet ik ook wel. En nee, het doet geen pijn. Niet echt, alleszins. Maar ik moet het niet zien. Degoutant vind ik dat, zo'n stukske metaal dat in uw arm verdwijnt. Dus ogen toe, arm uitsteken en hopen dat het rap gedaan is. :)

Want immuniteit is tof, dus spuitjes moeten.

15 juni: m&m's voor elke werkdag

Vandaag kreeg ik van lieve (en zotte) collega Sabine een superattent cadeautje. Een "family size" verpakking met minizakjes m&m's.

Ok, die combinatie van family size en minizakjes is een beetje raar. Het komt erop neer dat het een grote zak is waarin 14 ieniemienie zakjes m&m's zitten. Zijn er nog vragen? Nee? Alles duidelijk? Pak dan maar een toetsenblaadje... Beroepsmisvorming. ;)

Vorige week nog hadden we het over hoe degoutant veel m&m's je in 1 keer naar binnen kan werken zonder er zelfs bij stil te staan. En dan ineens is die zak leeg, tot eenieders verbazing. En vooral de jouwe, want al die sjokolat zit nu in je maag. Hoera buikpijn!

En dus kwamen we op volgende briljante oplossing: ALTIJD KLEINE ZAKSKES KOPEN. Als je dan zo'n verpakking leegvreet, is het niet erg. Dat was de bedoeling.

Maar Sabine, 14 zakjes in een keer in huis halen gaat natuurlijk volledig aan het punt voorbij. Het blijven evenveel m&m's, die ik overigens nog altijd in 1 keer kan wegwerken. En dus liggen de m&m's veilig op het werk. 1 zakje voor elke werkdag. En 2 extra, voor als ik het niet meer kan houden.

Merci, Sabine!

14 juni: nog 30 nachtjes slapen

Over exact 30 dagen ben ik in Engeland. Voorgoed. België wordt vakantiebestemming, East Anglia wordt thuis.

Dat doet nu allemaal nog wat vreemd aan, maar ik weet zeker dat het zal wennen. Ik ben niet zo'n honkvast gewoontedier. Heimwee is mij haast onbekend en ik hecht me ook niet zo snel.

En dus gaan we, op donderdag 14 juli, gepakt en gezakt de Eurostar op. Met een minimaal tussenstopje in Londen reis ik vervolgens verder naar The Final Destination: Market Harborough, Leicestershire.

Het afscheidsfeestje hebben we gehad, it was a blast. Nu begint het inpakken. En vooral, het weggooien.
Een mens verzamelt nogal wat spulletjes op een slordige 25 jaar tijd, zo blijkt.
Wat moet ik houden, wat moet weg en waar ga ik met veel pijn in het hart toch afscheid van nemen? Keuzes zijn soms verschrikkelijk. Maar Engelse huisjes zijn piep en dus moet er geselecteerd worden.

Een job heb ik nog niet, maar dat komt wel. Ik heb een diploma en ik WIL werken. Maakt me niet zozeer uit wat. Ik heb er zin in.

Take a parachute and jump.